ATRAMENTALE vel ATRAMENTARIUM

ATRAMENTALE vel ATRAMENTARIUM

Graecis μελανδόχιον, item ἐμβάφιον, quod in eo attamentum reponatur, ad intingendum calamum; calamarium quoque dicebatur, in Glossis καλαμάριον: Caniculum recentioribus Latinis, voce diminutivâ a Canum, quod ex Graeco κανὸν ac κανοῦν, non tantum canistrum textum vimine, sed etiam τρύβλιον et μαγῖδα, denotavit. Unde Caniclinus, dignitas Palatina in Aula Constantinopolitana, ὁ ἐπὶ κανικλείου Scriptoribus Byzantinis; cui videl. demandatum erat vas, in quo aslervabatur sacrum encaustum; vel secundum Anastasium Not. ad Synodum VIII. atratmentum, potius rubramentum, ex quo Imperatores literas phoeniceas exarabant subscribendo. Erat id aureum, gemmis lapillisque distinctum, uti describitur a Niceta in Manuele l. 3. num. 4. Vide infra in voce Caniclinus, item ubi de Corniculariis. In Musaeo Kircheriano Romae, Atramentarium, inter alia, ostenditur, quinque e speciebus marmoris elaboratum, a viro illustri Raphaele Masseio Volaterris Auctori muneri mislum, Georg. de Sepibus in Descriptione Musaei huius p. 42.